Katar u psa – objaw czy choroba? Sprawdź, co powoduje ten stan!

Odpowiedź na to pytanie mogłaby wydawać się dość oczywista – przecież skoro każdy z nas przechodził katar, to dlaczego nie miałby zachorować pies? Ale często „katar” to nie tylko nieżyt (stan zapalny) błony śluzowej nosa – zdarza się, że w ten sposób, potocznie, potrafi zostać nazwany przez właściciela każdy wypływ z nosa, co jest niestety dla czworonoga zgubne i niebezpieczne.

Przyczyny kataru

Jeśli chcielibyśmy pomówić o katarze sensu stricto, czyli o zapaleniu błony śluzowej nosa, objawiającym się wypływem z nosa, to może mieć on kilka różnych przyczyn. Bardzo popularny u ludzi, ale także często występujący u psów, jest surowiczy wypływ z nosa związany z alergią. Do objawów alergii może dołączyć się m.in. zapalenie spojówek, kichanie i kasłanie. W przypadkach niepowikłanych wydzielina jest wodnista i przeźroczysta. Tak samo może wyglądać wypływ w chorobach wirusowych, które są niezwykle popularną przyczyną kataru. Inną, dość prozaiczną przyczyną zaburzeń w obrębie nosa, jest nadmierna suchość otoczenia bądź podrażnienie mechaniczne (np. różnego rodzaju pyłami) i chemiczne.

Gdy choroba związana z nadmierną reakcją samego organizmu, podrażnieniem lub zakażeniem wirusem przedłuża się, może dojść do nadkażenia bakteryjnego. W takich wypadkach z nosa potrafi wypływać wydzielina kleista, ropna, biała, żółta do zielonkawej. Oczywiście samo zakażenie bakteryjne, niebędące powikłaniem innej choroby, również może do tego doprowadzić, jednak jest to dość rzadki przypadek u psów (za wyjątkiem zakażenia bakterią Bordetella bronchiseptica). Często w takich przypadkach pojawiają się też dodatkowe objawy, jak np. gorączka. Rzadsze, ale również występujące u psów, są zakażenia grzybicze oraz pasożytnicze.

Choroby stomatologiczne i inne powody

Należy pamiętać także o chorobach stomatologicznych i kardiologicznych, które mogą być przyczyną pojawienia się wypływu z nosa, niekoniecznie będącego zapaleniem błony śluzowej. W zaawansowanych przypadkach kardiologicznych, w których dochodzi do gromadzenia się płynu w płucach, może on wypływać poprzez nozdrza zwierzęcia i nie jest to typowy katar. Tak samo w przypadku przetok z jamy ustnej do jamy nosowej – tutaj obecność wydzieliny związana jest z np. zepsutym zębem, a w wyniku niszczenia tkanek dostaje się ona aż do nozdrzy i wypływa nosem.

Inną przyczyną pojawienia się wypływu są nowotwory rozrastające się w drogach oddechowych. Często sugestywny (ale nie patognomiczny!) dla choroby nowotworowej jest wypływ jednostronny – gdyż zmiana potrafi ulokować się tylko po jednej stronie nosa. Wypływ w takich przypadkach jest zmienny, od wodnistego, związanego z drażnieniem mechanicznym błony śluzowej nosa, poprzez ropny, spowodowany przez zmianę środowiska nosa i namnażanie się bakterii, aż po krwisty, wynikający z uszkadzania tkanek.

Podobne objawy mogą pojawić się przy ciele obcym w nosie, jak np. kłosie lub patyku, bądź po urazie mechanicznym.

Niektóre rasy predysponowane są do zaburzeń wrodzonych w budowie nozdrzy, czego konsekwencją również może być wypływ z nosa, a metodą leczenia – zabieg chirurgiczny. U szczeniąt lub po wypadku może wystąpić rozszczep podniebienia – objawy pojawiają się wtedy po spożyciu posiłku.

Często wypływ z nosa jest wtórny do problemów z oczami lub uszami – te też powinny zostać dokładnie zbadane w przypadku wystąpienia wypływu z nosa. Pod uwagę należy wziąć także takie choroby jak: kaszel wsteczny, kaszel kenelowy czy nosówka.

Podsumowując

Podsumowując, w diagnostyce kataru bardzo istotna jest ocena wypływu z nosa i określenie jego charakteru:
• drogi wypływu – jednostronna czy obustronna;
• nasilenia wypływu w trakcie doby/pory roku – np. po spacerze na wiosnę;
• wyglądu – przeźroczysty, wodnisty, ciągnący, krwisty, ropny.

Zależnie od przyczyny, wypływowi z nosa będą towarzyszyć inne objawy, przykładowo: obrzęk i zaczerwienienie spojówek, drapanie pyska, trudność i ból przy oddychaniu, kaszel, gorączka, utrata apetytu, osłabienie itp. Ich ocena, w połączeniu z charakterem wypływu oraz opisem zwierzęcia, pomoże lekarzowi określić tok dalszego postępowania, np. starszy pies z jednostronnym wypływem z nosa z pewnością zostanie skierowany w pierwszej kolejności do wykluczenia problemu nowotworowego, a młody pies z katarem i obrzękiem spojówek – dermatologicznego, a konkretniej alergicznego.

Ze względu na to, że zarówno katar, jak i „katar”, może być wynikiem wielu chorób, jego diagnostyka wiąże się niestety z wykonaniem szeregu badań. W przypadkach nawracających bądź trwających długo i mających przebieg nietypowy, lekarz weterynarii będzie sugerował liczne testy, np. badanie krwi, posiew, obrazowanie (rinoskopia, badanie radiologiczne, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny), badanie cytologiczne/histopatologiczne oraz konsultacje ze specjalistami kardiologii, stomatologii, dermatologii, okulistyki czy onkologii i wykonanie bardziej specyficznych badań.

Podsumowując, katar u psa może być zarówno objawem, jak i chorobą samą w sobie. Najważniejsze jednak jest to, aby nie był bagatelizowany – każdemu pupilowi może zdarzyć się kilkudniowy katar w jesienne dni, ale powracający problem może być objawem dużo poważniejszej choroby.