Probiotyki dla psa
Mimo ogromnej popularności i powszechnie panującego przekonania o skuteczności stosowania probiotyków przy zaburzeniach przewodu pokarmowego trzeba jasno powiedzieć, że szczepy podawane jako probiotyki mają bardzo ograniczoną zdolność do zasiedlania przewodu pokarmowego, a właściwie można przyjąć, że nie są to szczepy, które będą utrzymywały się w przewodzie pokarmowym po zaprzestaniu ich stosowania.
„Probiotyk” jest słowem pochodzącym z języka greckiego i oznacza „na całe życie”. I chociaż po raz pierwszy ten termin został użyty już w 1954 r., to jednak definicja probiotyków była wielokrotnie modyfikowana i zmieniana, a jej obecna wersja została sformułowana w 2002 r. przez ekspertów FAO (Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa) i ekspertów WHO (Światowej Organizacji Zdrowia). Według niej probiotyki to „żywe szczepy ściśle wybranych mikroorganizmów, które przy podawaniu w odpowiednich ilościach wykazują korzyść zdrowotną u gospodarza”. Definicja została utrzymana przez Międzynarodowe Towarzystwo Naukowe ds. Probiotyków i Prebiotyków (ISAPP) w 2013 r., ale być może istnieje konieczność rozróżnienia między drobnoustrojami komensalnymi a probiotykami. Chociaż komensale w treści przewodu pokarmowego są często źródłem szczepów bakterii probiotycznych, dopóki szczepy te nie zostaną wyizolowane, scharakteryzowane i nie zostaną przedstawione wiarygodne efekty ich wpływu na zdrowie, nie można ich nazwać „probiotykami”.
„Probiotyki” obejmują wiele różnych rodzajów drobnoustrojów, dlatego istotny jest sposób ich opisywania uwzględniający rodzaj, gatunek i oznaczenie szczepu. Na przykładzie jednego dobrze przebadanego probiotyku Lactobacillus rhamnosus GG – Lactobacillus jest opisem rodzaju, rhamnosus jest opisem gatunku, a GG jest oznaczeniem szczepu. Wszystkie trzy elementy nazwy są niezbędne do identyfikacji probiotyku, a co za tym idzie do weryfikacji korzyści zdrowotnych i bezpieczeństwa ich stosowania. Już nawet bowiem różnica w rodzaju szczepu może oznaczać zupełnie inne właściwości. Z drugiej strony bakterie z różnych rodzajów mogą przynosić organizmowi takie same korzyści. Przykładem może być produkcja kwasów organicznych, takich jak kwas mlekowy i octowy, które są wytwarzane przez większość gatunków Bifidobacterium i Lactobacillus. Kwasy te, mimo że powszechnie produkowane przez wiele różnych szczepów i gatunków probiotycznych, przyczyniają się do ogólnych korzyści dla organizmu gospodarza.
Fragment książki „O żywieniu Twojego psa praktycznie”; prof. dr hab. Michał Jank Zakład Farmakologii i Toksykologii Instytutu Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie | Vet Planet sp. z o.o., Łomianki dr inż. Jacek Wilczak Zakład Biochemii i Dietetyki Instytutu Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie dr Agnieszka Kurosad Vet Planet Sp. z o.o.; Łomianki
